Bugün dünyada alternatif enerji kaynakları arayışları ivme kazanmıştır. 1950’lerde ‘’ölçülemeyecek kadar ucuz’’, ‘’köleniz atom’’ olarak lanse edilen nükleer enerji günümüzde eski popülerliğini yitirmiş, ciddi tartışmalara ve uluslararası boyutta sorunlara yol açmıştır.

Ülkeler, enerji politikalarını belirlerken enerji kaynakları, dışa bağımlılıkları, coğrafi durumları, nüfus artış hızı, finansman durumu, enerji kaynaklarında çeşitlilik gibi değişkenleri dikkate almaktadırlar. Bu nedenle her ülkenin kendine özgü bir enerji politikası olmalıdır. Konuya bu çerçeveden bakıldığında, dünyada nükleer enerjiden vazgeçildiğini söylemek son derece yanıltıcı olur.

Aralık 2000 - Eylül 2002 tarihleri arasında dünyada kurulu bulunan nükleer santral sayısı 438'den 442'ye çıkmıştır. Kurulu kapasite ise 351.000 MW'dan 357.000 MW'a çıkmıştır.

Bu dönemde işletmeye giren santrallar:

            Çin'de 2 ünite

            Japonya'da 1 ünite

            G. Kore Cumhuriyeti 2 ünite

            Rusya Federasyonu 1 ünite

            Aynı dönemde İngiltere'de 2 ünite devre dışı bırakılmıştır.

 

Halen 28.000 MW kurulu kapasiteye karşılık gelen 35 santral inşa halindedir. Bu santraller:

Arjantin (1), Çin (6), Çek Cumhuriyeti (1), Hindistan (8), İran (2), Japonya (3), K. Kore (1), G. Kore (2), Romanya (1), Rusya Federasyonu (2), Slovak Cumhuriyeti (2), Ukrayna (4), Tayvan (2). Ayrıca, Finlandiya da yeni bir nükleer santralı kurma kararı almıştır. 

Mayıs 2001'de yayınlanan ABD Ulusal Enerji Politikası, özellikle kaynak çeşitliliğine değinmekte ve bu ilkenin uygulanması amacıyla yerli kaynaklara (gaz, kömür ve petrol) yönelmenin yanında nükleer ve hidroelektrik potansiyelden de faydalanmanın gerekliliğine işaret etmektedir. Bu politikanın paralelinde, ABD 2010 yılında yeni nükleer santralleri devreye almayı planlamaktadır.

G. Afrika Cumhuriyeti'nde 10 adet her biri 120 MW e gücünde çakıl yataklı modüler reaktörden oluşan proje devam etmektedir.

Çin'de 2010 yılına kadar 10.000 MW' lik bir nükleer program planlanmaktadır.